Bloeimaand

IIO

me leven voor«... (een stilte) .... En d’r zijne zandaardappeltjes en elft____

JuuL Jessis, leg zoo niet te treitere! Wat hei je d’r an óm ’r van te leze? ’k Hei van middag pas me zuurkool late staan, omdat ’k ze niet luste! Lees jij die vodde van krante alleen! (af).

Zesde Tooneel.

Trees met haar dochtertje. Koosje. Geesje. Mina.

Truitje. Leuntje. Betje. Fietje. Dien. Aagje.

Trees (bij Koosje’s bed). Slaap je, tante?

Koosje (w akker-sch rikkend). Hè! Hè! O, ben jij’t? Dag Treesie, dag Trees. En is dat — is dat — hoe hiet ze ook weer?

Trees. Wie dat is? Herken je Stientjeniemeer?

Koosje. Ja zeker. Ja zeker. Me ooge worde slechter, maar ’k zie nou toch heel best dat’t Stientje is. Wel dag Stien, wel dag Stientje. Krijg’kniet ’n zoentje van je? (Trees tilt ’t kind op) Wel, wel wat ben jij gegroeid! (tot Betje) Da’s de oudste dochter van me achternichie, bij wie ’k verleje jaar drie dage hei gelogeerd. Ja, da’s ’n engel van ’n kind, niet ? Laat r nou maar weer zakke — ze word bang van zoo’n leelijk oud mensch as ik.