Feest

22

as ü ’n eenig kind had — ’n eenige dochter — en die trok je uit 'n onbesproken bestaan — en die sleurde je na een van de cellen — daar — in plaats hier — zou je dan ook met open armen opstaan, as je op mijn stoel zat...

Directeur. ...’n Gebrekkig kind vergeef je eerder dan ’n ...

Nummer 113. ... Weezen in d’r weespak èn doofstommen hebben ’n vrijgeleide — heb ’k jaar in jaar uit gedacht en gepraat — vóór ’k met krankzinnige oogen voor ’r bed stond — ’n doofstomme hoef je niet an ’n hand te houen, zei ’k an me vrouw — die treft overal menschen, om ’r bij te staan as ze hulp noodig heeft, zoo goed as ’n blinde... En toch — tóch... Met ’n infanterist uit ’t kamp ... ’n Onbekende ... Een die z’n naam niet genoemd heeft — een die mèt ’t kamp is vertrokken — weg — onvindbaar — zoek ’m — en ks je ’m heb, niet te straffen — niet te straffen.. .

Directeur. ... Zou je niet meenen, Van Buren — dat de ellendeling schuldiger is dan zij ?...

Nummer 113. Nee.

Directeur. Als ’k aandring, doe ik dat, omdat ’k ’t als ’n plicht voel ontslagenen uit de gevangenis ’n vermaning en ’n opwekking mee te geven —je heb geen andere familie — ’t is je taak als vader...

Nummer 113. Nee, nee, meneer. Voor haar hebben we meer gedaan dan eenig ouwer doet — omdat ze gebrekkig op de wereld is gekommen. Ze heeft niet kennen praten as wij — niet kennen hooren as wij — ze heeft ’n boel motten missen — maar d’r oogen h&d ze — d'r oogen waarmee ze de dingen zoo goed as wij dee — d’r oogen waarmee ze de schrift, de gebojen las — d’r oogen waarmee ze sterker as ’n ander kind zkg, zhg as wij verdriet hadden. En ze heeft ’r mond gehouen — negen maanden zonder één enkel teeken — negen maanden bedrog. As ze d’r moeder — ’n vader neemt ’n meissie niet in vertrouwen — as ze d’r moeder voorbereid had, zou ’t die nacht niet zóó’n onheil gegeven hebben — uit angst voor de buren, de buren,