Angstig geheim achter het bed (serie Heijermans' Camera)

19

Wat de wijze kerkuil gezegd had sloeg in met ’n vaart. Geestdriftig togen ze aan den arbeid, dagen en nachten. Als ’t gedrocht verzorgd en gevoed werd en ze alle verschillen onder dat dak uit den weg ruimden, was ’t met de wanhoopsfoltering gedaan, zouden ze mekaar nooit meer onder de hoeven loopen en vernietigen. Het werd ’n eensgezind bouwen van ’t Huis. Mollen bij honderden wroetten de aarde omhoog, mieren bij duizenden droegen ’t fijne zand aan. ’t Heele woud leefde op. Boomen werden doorknaagd, balken gelegd, takken gevlochten. De paarden liepen onvermoeid in ’t gareel, de stieren spanden zich zelf in ’t juk en als de haan maar even kraaide vlogen de vogels aan met hun vondsten, met veeren en pluimen, takken en dons. En wie niet meewerkte, schonk z’n gaven. Daar had je de padden van de vijverstreken, die de wanden der zalen met schulpen, torentjes, schilden en mantels beleien en de vlinders, die de gangen met karmijnrood, lila, oranje, roomgeel en blauwrood bestreken en de pauwen die zich de staartpennen ontrukten. Er waren pareloesters, die van ’t wonder hoorden en de poorten zoo kunstig versierden, dat de glans de harten ontroerde. De vacht van schapen diende voor kleed. Van ’t Oosten, 't Westen, ’t Zuiden, ’t Noorden droegen ze kostbare geschenken aan. Rozen en anjelieren, madeliefjes en orchideeën hingen als feestlijk gewaad aan de arabesken der kleurige zuilen, ’n Koekoek had zich ’n nestje gebouwd in de vergaderzaal en riep met blijdschap ’t uur. Al wat keel had zong in ’t loover van den voortuin. En toen ’t Gedrocht knorrend en grommend ontwaakte en den etensbak zag, dien ze voor ’m gevuld hadden, vrat-ie zich de maag dadelijk vol en bij ’t fluiten der merels, ’t gurgelgezang van leeuweriken en nachtegalen, bekroop-ie ’t bed van meeuwendons en welriekende kruiden.

„Ons Wonderhuis is geopend,” zei de gems: „...ik drink op den vrede ”

„lk drink op de verbroedering der rassen en soorten,” zei de kerkuil: „we hebben allen ’n taak te vervullen. De tijden zijn voorbij, dat het ruw en bruut geweld de wereld regeerde. Graast thans de voorjaarsweiden, de dijken en bermen af, mijne vrienden! De beschaving, de welvaart, de ontwikkeling der levende

‘2*