Op hoop van zegen

de golve hadde maar werk om ’t weg te spoelen. Net tegen de morgen glee Dirk na benee-zo uit zich zelf-me man wier opgepikt door ’n vrachtboot die langs voer. ’t Het niet geholpe-drie jaar later-da’s nou twalef jaar gelejen-bleef de ‘Clementine’-die uw vader na u genoemd had-op de Doggersbank mèt me twee oudste.-Van wat ’r met diè gebeurd is, weet ’k niks, helemaal niks. Nooit ’n luik of ’n joon angespoeld-niks meer, niks. Je kan ’t je eerst niet voorstelle-maar na zoveel jare weet je d’r gezichte niegoed meer-en daar dank je God voor. Want hoe erreg zou ’t niet zijn as je de herinnering hield. Nou heb ’k óok me vertelsel gedaan-elke zeemansvrouw het zo iets in d’r femilie-’t is geen nieuwigheid-Truus het gelijk: de vis wordt duur betaald... Huil je juffrouw? clementine, losbarstend: God-as ’r vannacht maar geen schepen vergaan...

kniertje: ...We zijn allemaal in God’s hand-en God is groot en goed...

jo, woest opstuivend: ...Schepe vergaan! Schepe vergaan! De een blèrt-de ander huilt... ’k Wou da’k vanavond in me eentje gezeten had. Met de vuisten haar hoofd bebonzend. Jullie make iemand dol, dol, dol!... clementine, verbaasd: Jo-wat heb je?... jo, hartstochtelijk: ...Hadr man en haar broertje-en me arreme oom-die beroerde verhale-inplaats van je op te vrolijke!... Vraag mijn nou ook! gillend. Me vader is verdronken, verdronken, verdronken!... En... Jullie zijn ellendelinge-Jullie zijn... Smijt heftig de deur achter zich dicht.

zevende toneel. De vorigen, zonder Jo

truus, angstig: ’k Geloof dat ze béng is geworden... marietje: Wil ’k ’r gaan opzoeke?...

kniertje: Nee kind. - Buiten bedaart ze van zelf-overspannen-de laatste twee dage-Gaat u nou wèg, juffrouw?... clementine: ’t Is laat geworden, Knier,-en je nicht-je nicht was wel ’n beetje onhebbelijk-nee, ’k neem ’t niet kwalijk. Wie brengt me na huis? sa art: As ’r één opstapt,-stappe we allemaal op-met mekaar waai je niet weg.-Dag Knier.

57