Op hoop van zegen

jo: Bang? Ik bang? Nee hoor, hahaha!... Ik b&ng! kniertje, voor zich heen: Ja, ja,-as ’t water is spreke kon... clementine: Toe vertel jij nou ook is-jij heb zo’n boel ondervonden.

kniertje: Vertelle? Ach juffrouw, ’t leven op zee is geen vertelsel.-Door ’n düimsplankie zijn ze van de eeuwigheid ge-scheijen.-De manne hebbe ’t hard en de vrouwe hebbe ’t hard. -Gisteren ging ’k voorbij het huis van de burgemeester-ze zate net an tafel en ate schelvis waarvan de damp afsloeg-enne de levertjes leien ampart-enne de kindere zatte met gevouwen hande te bidde. Toen dacht ’k in me onnozelheid-as ’t verkeerd was, mag God ’t me vergeven-dat ’t niegoed van de burgemeester was-van de burgemeester niet-en van de andere niet -want de wind woei zo hard, zo hard uit ’t oosten-en de visse komme uit ’t zelfde water waarin onze dooie-hoe mot ’k ’t zegge-waarin onze dooie-u begrijpt me wel-Een stilte. ’t Is dwaas om zulke mallighede te denke-’t is je bestaan-en tegen je bestaan mag je niet in opstand komme. truus: Ja-zij kan ’r van meeprate...

kniertje, stillekens stoppend: Me man was ’n visser één-uit-de-duzend. Als ’r gelooid wier, proefde-die an ’t zand waar-ie was. ’s Nachts zei-ie menigmaal we binne op de 56 en dan was-ie op de 56. Wat het-ie al niet meegemaakt as matroos! Eens het-ie twee dage en twee nachte met drie andere in de boot rondge-zworreve. Dat was toen ze de beug moste inhalen en ’r zo’n mist opsting dat ze geen jóon meer konde onderscheijen, laat staan de logger terugvinde. In twee dage en twéé nachte geen ete of drinke.-En later weer toen de schuit verging-dat had u ’m motte hore vertelle-zwom ie met ouwe Dirk na ’n omgesla-ge roeiboot-daar klom-ie op. Die nacht zei-die vergeet ’k nooit. Ouwe Dirk was te moe of te oud om ’n houvast te krijge. Toen stak me man z’n mes in de boot en Dirk die grijpe wou en haast zonk, greep in ’t mes dat drie van z’n vingers ’r bijhinge-ja, ja, -da’s allemaal gebeurd-en met gevaar van z’n eigen leven trok-ie ’m op de omgeslagen boot.-Zo dreve ze met ’r tweeën in de nacht-en Dirk-die ouwe Dirk-of ’t van bloedverlies kwam of van angst-Dirk wier gek. Die zat me man maar an te kijke met oge as van ’n kat-die sprak van de duvel die in ’m was-van de satan-en ’t bloed, zei me man, liep over de boot-

56