Glück auf!

88

Had wig (ongeduldig). Wat scheelt jou vanmiddag, Wiener! Snap jy ’m, Schulz? Wat weerlicht, denk je dat wy twee ’r niet net zoo goed met handen en voeten tegen motten vechten? Hè-je niet — was ’t niet Maandag ...

Schulz. ... Maandag...

H a d w i g. ... Toe we in de „Eenhoorn” met Bartsch en Robert mosten spreken — met ons in de hoek bij ⁵t raam gezeten, en keek je niet, met de hel in je oogen, toe de een na de ander van de ochtendploeg z’n kan door de vrouw en de dochter van Smies liet vullen* toe iedere klap van de deur ’n halve maat foezel was, toe d’r pooten te kort kwammen om de zwyndery op te pompen, toe Heil, die ’t al op z’n nuchtere maag mot hebben, havelóos by ’t; buffet lee, toe Wilhelm, die geen eten meer binnen ken houen, z’n kan an één stuk leegzoop...? Sloeg-ie toe niet met je vuist op de tafel, en most Schulz niet met je klessen, om je geen nonsens te laten beginnen ?... Wat weerlicht, ’k verdom ’t om voor me eigen vrinden boetprediker te wezen! Zuip zooveel je lust, maar hang dan niet, wil dan niet de brani uithangen, om van beesten menschen te maken! Zoolang je dat in je ransel met je meesleept, kè-je geen goed voorman zyn!

Wiener (dof). Mag jy zeggen!

Had wig. Zeg ’k ook!

Wiener, ’k Waarschouw je, Hadwig! (Staat dreigend op). ... ’k Ben ’n kwaje, as je me ordes van me borst wil halen!... As 'k uit de dienst gesjeesd ben, is ’t niet voor hielelikkengeweest!... (Ingehouden-verwoed).

... ’k La-me door niemand — door niemand — door jou met je groote bek net zoo min... (Het ijzeren luik klapt dicht).

Schulz. Suscht! Onraad! (Wiener zit nijdig neen Van hoven daalt ’n lampje).