Glück auf!

ai

vader ...    (Beweegt zenuwachtig de hand). ... Me

vader...

H a d w i g. Hè-je je vader ? ...

S p i e s s. Ja.

H a d w i g (zacht). In — drift ?...

S p i e s s. Weet ’k niet. Hè-me d’r dood op gedacht...

H a d w i g. Sloeg-ie je ?

S p i e s s. Myn niet — me moeder. Me moeder ranselde-ie zoo, da’k... da’k ...

Had wig. Da-je d’r tusschen kwam. (Spiess knikt). En is je dat zoo zwaar angerekend ?

Spiess (knikt). Omda’k zee — omda’k voor de heeren zee — zoo (Slaat zich met de vlakke hand tegen *t voorhoofd) stom was ’k toe, dat ^Jr niks an verbruid was, en ... en ... da-ken-’k nóu niemeer —- daar is ’t niet mee gedaan — daar ben ’k ’t niet mee kwijt...

H a d w i g. Bè-je — toe-je d’r uit kwam — je moeder wezen zien?

Spiess. Nee.

Had wig. Dood?

Spiess. Nee — met 'n ander — met die ander, waarvoor, waarvoor me vader ’r ranselde ... (Een stilte).

Had wig. Nog ’n slok, kameraad?

Spiess. Dank-ie.

H a d w i g (steekt hem de gespreide hand toe. Spiess beweegt niet). Nou? Geen hand? Ik heb meer op me kerfstok...

Spiess. Jij ? Nog meer ?

Had wig (glimlachend). Ik heb — voor jaren — toe-d’r dienst was in ’n volle kerk — midden onder de preek — denk is an — ’t woord genomen — en God en de Heiland zoo met më twee knuisten geworgd en geradbraakt, da’k ’r buiten ’t voorarrest zes maanden voor heb geslikt...

Spiess. ... God zie je niet... met bloed an z’n slapen... met blóed an z’n keel... met bloed an z’n vingers, waarmee-ie ’t mes tegen wou houen...

E u d o 1 f (die bij de laatste woorden met de lamp in z'n hand is opgestaan). Jezus ... Je ... (Spiess springt