Glück auf!

80

H a d w i g. Pas, nee. (Een stilte). En jy, kameraad ?

S p i e s s. (haalt kreunend de schouders op), ’k Hè-niet...

H a d w i g. Vyf jaar ? ... (Spiess blijft even onbewogen, knikt dan). Da’s ’n eeuwigheid — ’k hè-d’r weet van ... (.Naar de anderen loerend of ze slapen). ... Kameraad, je mot je toch weer an — menschen wennen. Je het nog ’n leven voor je... As ’k jou was, schudde ’k ’t zoo (Met gebaar) van me af!... Je het ’t toch in die vyf, vyf jaar achter je gelaten ...

Spiess (ontkennend). Nee.

Hadwig. Dan mot je d’r nou mee beginnen...

Spiess. Ken ’k niet.

Hadwig (aarzelend). Had je — had je gelijk, toe je ’t dee ?

Spiess (schuw). ... Wat ?

Hadwig. ... Dat.

Spiess. Weet ^Jk niemeer... Hè-me d’r dood op gedacht...

Hadwig. Wie was ’t, kameraad ?

Spiess (rondkijkend). Weet ’k niemeer...

Hadwig. ’n — Vrouw ?... (Spies ontkent). ... ’n Man? (Spiess knikt snel). ...Een die je met ’n vrouw?... (Spiess ontkent). Kameraad, ’k geloof da-we vrinden zouen kennen worden... Ik babbel niks uit... (Spiess zwijgt). ... Wi-je niet ?

Spiess. Voor wat is ^yt noodig ?

Hadwig. Voor — voor jezelf...

Spiess. ’k Hè ... ^Jk Hè ... (stokt).

Hadwig (pogend hem te helpen). ... Was ’t om — centen te doen?

Spiess. Nee.

Hadwig. Ha-je ’n borrel te veel... ?

Spiess. Nee... Me kop kookte... En toe ’k d r eenmaal op los stak, stak ’k zoo lang en zoo valsch — en zoo zonder ophouen — to’k zag dat-ie geen klauw meer verroerde ...

Hadwig. ... Wie ?

Spiess (staart even zwijgend voor zich uit). .. . Me