Glück auf!

79

Had wig (opzittend). Hè-je ’m goed open gedraaid?

S p i e s s. Heelemaal...

Had wig. De lucht zal d’r eerst uit motten. Straks was d’r.

S p i e s s. Nou is d’r niks — geen drup! (Hijgend). Krijg haast geen asem meer...

Had wig. Drink dan ’n slok van je koffie!

Spiess. 'k Hè geen koffie meer.

H a d w i g. Daar dan! (Geeft hem zijn kan). Maar matigies, koempel! ...Je mot nog leeren d’r zuinig mee om te springen!

S p i e s S (drinkt kreunend, geeft hem de kan terug).

... Zal ’k niet leeren... Uithouen doe ’k ’t niet... (half-schreiend) ... ’k Ben te bek-af om te zitten .. . Me rug is kapot — me lendenen zijn gekraakt van ’t bukken — da's — da’s geen werk voor menschen...

Had wig. Daar wen je an, Spiess! ’k Ben ook as sleeper begonnen, en as je d’r eenmaal door ben, hè-je minder last van de hette... Nog ’n slok? (Spiess zit kreunend bij de kraan neer, weigert). Nee ? Weet je ’t wel? (Spiess begint te snikken. Hij beklopt hem den schouder). Spiess ! Wees ’n kerel!.. . (Dringt hem de kan op). Nou! En wacht met huilen to-je gedronken het! Moeder Schulz het ’r nat genoeg bij gedaan! (Spies drinkt. Rudolf duwt 'n tweede kar tot even voorbij de gonjelap, zet zich met z'n mijnlamp tusschen de knieën op 't rad van den wagen. Hadwig blijft Spiess met de handen in de zakken stilzwijgend aankijken).

Spiess (de kan teruggevend, moeilijk). Dank-ie ... ’k Hè-d’r nog in gelaten ...

Hadwig (neemt ook *n slok). Kameraad, hoe lang hè-jij — gezeten?

Spiess (plotseling niet meer snikkend, verschrikt naar de slapenden kijkend), ’k Hè-niet gezeten!

Hadwig. Kameraad, je ben niet de eenige — ik hè-d’r ook weet van. (Bij Spiess’ schichtig opstaren). Ja. (Zich met ’n vinger de naakte borst betikkend). Zes — zes maanden.

Spiess (schuw). Pas ?