Glück auf!

64

Heil (grommend). Vraag na de bekende weg! ’k Vergeet ommers nooit wat!

Had wig. Nou, Heil, daar doe ’k geen eed op!

Heil. Wat hè-’k vergeten?

Had wig (lachend). Vannacht — je bed!

Heil. Me bed, wat klets je!

Had wig. Weet je niemeer da-je eerst van Willem ^?n opstopper gekregen het, toen van Herman, en dat ^ft geen haar scheelde, of je had mijn ingewanden voor kussen angezien?

Heil. Nee, weet ’k niemedal van!

Had wig. Da’s sterk! Komt ’r van, vader, as je zoo lang bij de pomp in de „Eenhoorn” zit te piekeren, da-je ’t mijn van ’t dijn niemeer weet te onderscheijen!

Heil. Ken niet wezen! En, en in elk geval — ’k lee dan toch vanmorgen in me eigen nest...

H a d w i g. Da’s waar, hahaha! Maar ’t het moeite gekost! Wegen doe je minstes honderd-vijftig pond, vader, sinds je op ’t kantoor renteniert! ’k Heb ’n vrachie an je gehad!

Wiener. Ha-je ’m zoo geraakt, Heil!

Heil. Da’s mijn zaak.

Wiener. Ouwe boemelaar!

Heil. La-me verdikme met rust! Bemoei ik me met jou, kwajongen! (Naar de deur grommend). Of je komt eten! De boel wordt koud! (Af).

H a d w i g. Dan motten we ’r bij zijn, Schulz! Anders krijgen we de bojem van de pan te zien!

NEGENDE TOONEEL.

Moeder Schulz, Schulz, Wiener, Hadwig.

Moeder Schulz. Waar blijven jullie nou? Zoo ken ’k geen twee huishouens voeren! Drie kinderen, zeven mannen en me schoondochter, me hoofd loopt ’r toch al bij om! Nee, Hadwig, je stoel! (Tot Schulz). En jij ook! Alles is bezet. Geen plaatsie meer open. (Tot Wiener). En jy? Mot je nou nog na huis?