Glück auf!

56

dolf, dat bennen de woorden uit je Bijbelsche Geschiedenis... Dat het onze Heiland je niet zèllef... Je gloeit... Je ben ziek!

Ru dolf. Nee, grootmoeder, nee!

VIJFDE TOONEEL.

De vorigen, Schulz, Wiener, Hadwig.

S c h u 1 z (smijt zn hoed driftig tegen den grond). Oog om oog, tand om tand! Ga zitten! (Norsch de slaapkamer in).

Moeder Schulz. Wat is 'r ? Wat het-ie?

Hadwig (grommelend). Niemedal.

Wiener. De weelde steekt ’m — te tierig, moeder Schulz, hahaha! Wil je me niemeer kennen, of hou je je zoo?

Moeder Schulz. O, bè-jy ’t, Wiener? Kind, wat is d’r met je gebeurd? Ongeluk gehad?

Wiener (naar z’n wang en voorhoofd, die vol blauwe litteekens en vlekken zitten, wijzend). Integendeel, moeder: ’n weergaasch geluk! (Beklopt zich den schedel.) As deze kajuit niet zoo hard as ’n kommies-brood was geweest, en ’k nog niet net de tijd had gehad, om effen zóó te doen (bootst 'n achteruit-wijkende beweging na) — had me dierbare bruid ook mijn portie aarpels met koffie kennen bikken en slikken!

Moeder Schulz (lachend), ’k Dacht eerst, dat zij je zoo angehaald had.. .

Wiener. Nee, toe ’k laast hier was, bracht ’k van haar ’n kleine — liefkoozing op me geestelijk oog mee, maar dat van vandaag is ’n lik van benee. As je van de vette lippen van de kolen — in alle eer en deugd! — ’n slobberdoes krijgt — as je benee in ’t donker staat te vrijen da-je asem ⁵r bij inschiet, sleep-ie voor je jaloersche bruid wat mee na boven, hahaha! As ’n wijf ’t me geflikt had, zou ’k door haar minstes gekielhaald zijn geworden!

Moeder Schulz. Ach ja: beter wat mee na boven