Glück auf!

37

heb je 'n te helderen kop, niewaar ? — dat ik, dat wy, die ’r met ons kapitaal inzitten, de teugels uit handen zullen geven! Directeur, goed! M’n schoonzoon, uitstekend! Dictator, ho-ho! Jy jouw wil — ik, wy — de onze! En dat kan. En zoo huiselyk mogelyk... Dat kan zonder bisbilles, zonder geweldenarytjes, zonder ongemotiveerde protesten en zonder ongezellig verj aarsgezicht! Jy, de bewindvoerder, de talentvolle, voortreffelijke bewindvoerder — en dat zonder complimentjes! — wy, de rem, als ’t noodig is — en daarstraks in de vergadering van commissarissen — en in die (spottend) met de organisatie, was ’t noodig! De positie van strooman, die je me verweet, komt door je zucht, je eigen zucht, hoe zal ’k ’t definieeren?, om de eigenaars van ’t schip, die met jou mee-passagieren als ’n soort overbodige ballast te beschouwen ... (geklop)... Binnen! (Anne komt door linkerdeur zegt: „pardon”, legt ’n paar telegrammen voor Wied op het schrijfbureau, gaat weer heen). ... Ga je gang. Zaken gaan voor. (Wied scheurt ze open, haalt de schouders op) ... Niets ?

Wied (spottend). Felicitaties!

Baumgarten. Doet me genoegen, dat je me ’r aan herinnert. (Staat op, klopt hem op de schouders). Vandaag is ’t allerminst de dag om kwestietjes — met of zonder oorzaak — met mekaar te hebben! (Hartelijk).

... Als ’k me daar in presentie van die menschen, wat meer heb laten gaan dan misschien correct was, dan gebeurde dat in ’n toch waarachtig-verklaarbare opwinding ! Bont en blauw hebben ze 'm geslagen! Twee tanden is-ie kwyt, al zyn ’t dan niet z’n verstandskiezen, hahahal (Hem de hand toestekend). Boudeer je?

Wied (moeilijk). Nee, papa.

Baumgarten. Dat lykt ’r anders wel wat op. (Spottend). Per wanneer wil je je ontslag, strooman? Met of zonder in-acht-neming van de wettelyke termyn, hahaha?

Wied (lusteloos de schouders ophalend), ’k Maak ’r geen gekheid over, papa — ’k zal ’r over denken...

Baumgarten. Goed. Denk ’r over, George. Denk