Glück auf!

24

dat ’k in m’n diepste binnenste nooit ’n vader, nooit de man van d’r moeder, geweest ben. ’t Walgt me. Dat zei ’k je al. En als je je inbeeldt, dat ’k op ’t oogenblik in ’n „stemming” met je spreek, vergis je je I Den heelen nacht heb ’k m’n balans liggen opmaken, ’t voor, ’t tegen uitgetrokken, en —■ en...

Stein. ...En heb, domme jongen, die balans gefla-teerd door de oogen van de kleine Menzei in ’t credit te boeken... (Wied schudt ontkennend 't hoofd). ... Na, ik kan je geen raad geven. ... Maar ’k zou met je willen ruilen!

Wied. En ik met jou.

Stein (glimlachend). Met my ! Binnen ’t kwartier loop ’k weer met m’n stok en m'n lamp van de eene galery naar de andere — binnen ’t kwartier zeg ’k tegen den eersten den besten onbekende, tegen ’t eerste ’t beste licht in ’t donker „Glück auf!” — zooals ’k 't de laatste twintig, dertig jaar gedaan heb — binnen ’t kwartier wensch ’k iedereen ’t leugentje van geluk — negen-honderd meter hooger — negen-honderd meter dichter by de „groote” of de „kleine beer”... Toen ’k vannacht uit de „kooi” stapte en midden onder de zweetende kerels op de brug stond, schoot ’r ’n meteoor met ’n prima staart voorby... Tja, daar heb je zoo je gedachten by — je gedachten over 't nut en ’t doel van zekere schepping ... Na, laat ’k controleeren of de waterleiding weer functioneert I We krygen gauw genoeg vacantie, om langer met mekaar te boomen... Ruik aan je bloemetjes — en „Glück auf!”...

Wied. Glück auf! (Stein drukt op den knop van de electrische schel). Wat doe je ?

Stein (glimlachend). Niets. Reflex-gebaar. Sesamen open u! Tot vanmiddag. (Af. Heil treedt over de plaats binnen, kijkt naar de kachel, Anne komt, links, op).