Glück auf!

22

beter dan jy!... Maar nou kan ’k niet verder — ’k heb afleiding in ’n als ’n slaaf, als ’n bezetene werken en werken gezocht — ’k ben, in verveling — God, hoe heb 'k me hier verveeld! — hier by m’n schoonvader als almachtig controleur — hier en thuis by m’n vrouw, die me, die me — hoe wreed ’t ook klinkt, lichamelyk afstoot, repugneert, haast niet te zeggen tegenstaat! — ’k ben in verveling, toen — met die èndere vrouw, dat schepsel, dat opraapsel, in. de lamp gevlogen — en na de herrie, ’t erbarmelyk-kleine schandaal, ben ’k weer, en harder, als ’n verdoovingsmiddel — tot zuipen, als de eerste de beste mynwerker, heb ’k ’t nog niet gebracht! — nachten en nachten aan ’t werk gegaan! Ja, ja — ’k snap wat je wil zeggen: m’n kinderen, maar ’n kind representeert niet alles — ’n kind is maar ’n brok in je bestaan...

S t e i n. ... George!

Wied (heftig). ... Ik lieg niet, tenminste nou niet — liegen en liegen doe ’k genoeg, meer dan me lief is! — ’k ben ’n sensueele kerel — en door omstandigheden, die ’k zelf met geweld — destyds, destyds! — heb gewild, ben ’k nou ’n in ’n wanhoopskooi opgesloten, aan handen en voeten vastgebonden philister! Bah! ’k Walg van mezelf!

S t e i n (na een stilte, waarin *t lang-aangehouden getoeter van 'n stoomfluit weerklinkt). Zou je dat alles op die manier voelen, George, als de kleine Menzei, dat frissche, kleine ding...

Wied. Laat die ’r buiten!

S t e i n. Ja, maar als ik ’r — 'r buiten laat — doe jy ’t? (Staat op, gaat met lamp en stok naar de deur, keert tot dicht bij Wied terug). George, allemaal — allemaal hebben we buien van opstand... Van ’n paar vrouweoogen kan ’n zoo fatale invloed of suggestie uitgaan... Je heb ’n pracht van ’n meisje en ’n boom van ^yn jongen ... Weegt daar de kleine Menzei tegen op ?

Wied. ^yk Geef je m’n eerewoord...

S tein (glimlachend). Je groote of je — kleine eerewoord ?