Glück auf!

18

om z’n hals). Je weet toch hoe ’k niettegenstaande alles, wat voor is gevallen, van je hou!

Wied. Doe ik ’t niet van jou — gans? (Zij schudt driftig het hoofd). Nee? — Nee? — Dan niet, hahaha!

Sylvia. Toe, laat ’r hier naast, bij de andere ... Toe!

Wied. In Godsnaam ja dan! Als je nu maar zoo verstandig ben met Mathieu en z’n vriendjes terug te ryden!

Sylvia. Kom je niet te laat eten?

Wied. Eten ? Eten ? Dat wil zeggen ...

Sylvia. Dat wil zeggen? Dat wil zeggen? Je ben vandaag toch niet van plan weg te blijven ? ...

Wied. Weg te blijven — beweer ’k dat ? *t Kan vier, half vijf worden. Eerst heb ’k *n conferentie met 'n deputatie — dan moet ^Jk nog even naar benee.

Sylvia. Vandaag ? Móét dat ?

Wied. Ja — ’n extra-pleziertje. Binnen! (Ongeduldig) Binnen!

VIJFDE TOONEEL.

De vorigen, Stein.

S t e i n. Morgen.

Sylvia. Morgen, Stein! Stein, is ’t nou heusch noodig, dat-ie vandaag — op z’n jaardag — ja, hij is jarig! — nog naar benee moet?

Stein (in het mijnwerkerspak van den opzichter, met koperen lamp en stok). Weet ik dat, mevrouwtje? Kan ik dat beoordeelen? (Wied de hand schuddend). Gefeliciteerd, Wied — tenminste als die heugelijke, buitengewone en merkwaardige gebeurtenis...

Wied (lachend). Nee toe, je gezicht zegt de rest! Nee, nee, nee! Ons kent ons, hahaha! (Tot Sylvie). Hij is in staat ons op ’n begrafenis-speech te trakteeren! Nee, Sylvie, ga ’r niet bij zitten, ’k Heb waarachtig geen tijd meer. (Ongeduldig). Toe nou! Toe nou! (Op z'n horloge kijkend). Kwart voor elfl ’r Zijn dringende dingen!