Glück auf!

97

Olala!... En geen handdoek bij ’t testamentarisch fon-teintje! (Tot Kerkhoven, die de kraan dichtdraait). Nog één moment, amice!... (Neemt de bloem uit z’n knoopsgat). Even den hangenden tuin van Semiramis, godengeschenk van twee onvergetelijke oogen, Excellentie, by de bronnen van Haran drenken! En ’t wonder van je echo, meneer Kerkhoven?

Wied. Ja, ja, Mathieu! De echo is tot je dispositie — een oogenblik! (Tot Schulz). ’k Herinner je, Schulz, aan wat ’r vanmorgen, toen ik met jullie af had gehandeld, met meneer Baumgarten voor is gevallen! Laten we de kleine kwesties niet op de spits dry ven! De middag-ploeg staat natuurlijk buiten ’t gebeurde... Maar als ’t bestuur van de mijn ’t eischt, kan ik me niet schrap zetten!... Helpen jullie!... We künnen ’t niet laten passeeren! Struikrooversmanieren waren in de G 1 ü c k Auf tot vandaag onbekend! Met zoo’n minne aanranding van ’n beambte, heeft je solidariteitsgevoel toch niets te maken! Is ⁵t niet zoo? Als ’r ’t een of ander vermoeden ... ?

Schulz (aarzelend). Nee, meneer.

Wied. Je zegt dat op zoo’n vreemde manier, Schulz.

Schulz. As ’k ’t vreemd zeg, meneer, is ’t omda’k niet snap, waarom d’r zoo veel an ’n week vieren van de ochtend- en middagploegen gelegen legt, as we morgen in de „Eenhoorn” toch ’t besluit nemen, om, om... Da-weet, meneer...

Wied (glimlachend). Dat besluit is ’r nog niet, Schulz...

Hadwig. ’t Komt ’r.

Wied. Goed, maar vandaag zijn we nog geen oorlogvoerende partyen — anders zou ’k hier onder de witte vlag zijn gekomen, niewaar? In ons beider belang vraag ’k... (Zij zwijgen). Dan neem ’k aan, koempels, dat jullie géén vermoedens, ofschoon je houding, en dat verbaast me... Heeft u nog iets, meneer Kerkhoven ?

Kerkhoven. Ja, ’k zou uw zwager —■ dat wil zeggen...