Allerzielen

₉6

Rita. Kan me nu niets tegenhouden ....

Nansen. De hemelsche Vader vermag alles.... {zij aarzelt).

Veertiende Tooneel.

Van Dalen. Jannetje. De vorigen.

Dalen. Maggen we ? ....

Namen. Nee! Nee!

Jannetje (huilerig-verwoed). ’k Hei bijtijds ge-waarschouwd — gistere al! ’t Loopt af — af! ’k Ken me de hare uit me kop trekke, da’k 't an mijn borst hei geleid — mijn zog hei gegeven — de duvel zit V in — de duvel! As ’k ’t geweten had, geweten, geweten! Me eigen jongen, die V ziek van geworden is — ziek door ’n hoerekind!

Nansen. Jannetje, let op je woorden!

Rita (verstard van schrik). Is dat — dat — de vrouw ? ....

Jannetje. As u ’t voor onze Heer verantwoorde ken — meneer de pastoor — meneer de pastoor

— om ’n fassoenlijke vrouw zoo’n kind te zooge te geve! Maak je mijn jongen beter? Doe je dat? As ’t gezond was, in plaats na asem te happe

— ha’k ’t je meegebracht — zoo daalijk — zoo daalijk! {huilt).