Allerzielen

97

Namen. Durf jij hier komen en ’n doodzieke zuigeling alléén laten?

Van Dalen. ’t Is opgegeve — niks an te doen — de mééster heit ’t gezeid. Da’s vast.

Rita (losbarstend). Die menschen liégen, liégen! Dat zie ’k an *r gezicht.

Nansen. Stil! Stil!

Rita. Laat me door! ’k Wil ’r heen!

Nansen. Wacht even. ’k Ga mee. En jij gaat mee, Jannetje! (dreigend) En als je ’n weerloos kind in ’t laatste uur verwaarloosd heb ....

Jannetje. Verwaarloosd! Verwaarloosd! Wa’k an me eigen jongen hei onthouen! .. ..

Van Dalen. Ze had ’t nooit op motte neme!

Nansen. ’k Heb jouw meening niet gevraagd, Van Dalen!

Van Dalen. Ongevraagd toch gegeven. As ik ’r zoo straks d’r stomme oogen nie open, beult ze zich nóg af met twee, terwijl één ’r na snakt!

Nansen. Noem jij dat oogen ópenen — jij, ’n christen? — Blijf Rita, eerst ’n doek om je hoofd.

Jannetje. Nee! Zij nie mee!

Allerzielen.    7