84
’t ruggemerg uit ’n huis. — Als de vader van ’t nest is, moet de moeder ’r óók af, spartelen de jongen, schreeuwend en — en hongerig—ja, hongerig — tot ze een voor een in de struiken vallen en daar zelf leeren vliegen of in de klauwen van ’n kat komen. Als zoo’n kat met z’n jongen vogel in z’n bek over ’n muur loopt, smijt je ’m ’n steen naar z’n bast — u niet — de zuster niet. — Zulke katten zie je eiken dag, elk uur. M’n broer — twee jaar ouwer dan ik — zit in de gevangenis — biecht ’k goed? — in de gevangenis, omdat-ie stal — in de struiken heeft-ie niet leeren vliegen — de kat heeft ’m in z’n bek geknauwd. — M’n zuster, zeventien, zéventien, loopt op ’t pad — ’t slechte — je heb ook ’n braaf pad — ze vloog in de struiken als de nachtuilen — in den avondschemer fladdert ze rond — de kat heeft ’r zoo te pakken, dat God noch de menschen ’r kunnen redden.
Nansen. ’r Is redding voor iedereen, iedereen...
Rita {heftig). Nietwaar! Nietwaar! Wat onder is, kómt niet boven, nee, mijnheer de pastoor! — Daar zijn op de wereld machten sterker dan God, zooals-ie in den bijbel geleerd wordt....
Namen (met aandrang). ’t Goeie o ver wint ’t kwaje, Rita.