Allerzielen

8o

Nansen. Nee. ’k Heb toch met Rita te praten.

Pleegzuster (binnentredend). Dan ben ik te veel.

Nansen. Nee, zuster.

Mag ik? (treedt binnen).

Nansen. Bij ’t vuur, asjeblief (/<?<?ƒ/ op en neer).

Rita. Dank u. Wat is ’t hier ’s avonds gezellig. Warm u, zuster.

Pleegzuster (bij de sofa). Liever niet.

Rita. M’n dochtertje is véél beter, meneer de pastoor. (Hij blijft op en neer loopeti). Morgen ga ’k heen. En zal ’n dankbare herinnering in m’n leven houen — ’n héél dankbare (zy zwygt—een stilte).

Nansen. U wou toch meer zeggen?

Rita. Dat wou ’k, maar ü zegt niets en de zuster zegt niets — dan hou ’k ook maar m’n mond. Stilte kun je alleen hebben van menschen die vriendelijk over je denken.

Nansen. Ik denk op ’t oogenblik héél vriendelijk over u.

Rita. Dat kan niet. Dat weet ’k beter.

Nansen. Héél vriendelijk, Rita.