Allerzielen

33

Nansen (yriendelijU). Dat is goed, Langebier.

De koster. Ja maar, vandaag nog.

Nansen. Dat is goed, Langebier.

De koster. Zet u d’r dan an de deur?

Nansen. Ben ik jou tekst en uitleg schuldig ?

De koster. Nee — dat ben u niet — dat ben u zeker niet — maar as góéd is, da’k me bed weghaal — dan ken ’k wel op me vingers narekene....

Nansen. Hou die rekening op je vingers in petto ! — ’k zet ’r vandaag niét an de deur.

De koster. Hoe klopt dat dan met ’t bed?

Nansen. ’k Zou me daar geen zorgen van antrekken, Langebier. Je wil vandaag ’t bed en >k geef je dadelijk permissie ’t in mekaar te slaan. Alleen de sprei is van me huishoudster en onder ’t hoofdkussen zul je me voetenzak vinden, ’k Leg niet graag zoo laag met me hoofd.

De koster. Dat begrijp ’k niet.

Nansen. Wat begrijp je niet?

De koster, ’t Zijn mijn zaken niet. En as ’t mijn zaken nie zijn, begrijp ’k ’t vanzelf niet.

Allerzielen.    3