Allerzielen

2Q

houdster, dat ’n vrouw, die zoo juist uit de kerk was gekomen, op de stoep lag te kreunen. We haalden ’r bewusteloos binnen. Dat zou jij even goed gedaan hebben. Dat móést ’k. Je weet dat ’t dorp ’n heel eind van de kerk ligt, te ver — dat heb je alleen te aanvaarden. De dokter kwam na ’n half uur, zei dat vervoeren ’r dood zou zijn. Toen heb ’k natuurlijk, natuurlijk mijn bed aangewezen. Dat is alles. Drie nachten, twee dagen, heeft ’t geduurd. Ze had zoo’n smart, zoo’n vree-selijke smart, Bronk, dat ’k ’r klachten nooit zal vergeten. Ze riep, ze bad. Elk oogenblik smeekte ze de Allerheiligste Maagd. Ik kon ’t niet anhooren. ’t Dee me pijn — ’t joeg me ’t huis uit — de kerk in. Ja, ’k heb met ’n vol gemoed voor ’r gebeden, uren lang — om ’r gèkèrm niet te hooren. Wat lijdt ’n vrouw....

Bronk. En ?

Nansen. En ? — Dat is alles.

Bronk. Alles — tot op vandaag?

Nansen. Alles. Dien eersten avond heb ’k om ^?n zuster getelegrapheerd — den koster om ’n bed hiér verzocht.

Bronk. Had je ’r niet bij den koster ? ....