Allerzielen

i8

’r an 't handje ? Toen ’k je straks tegen kwam, heb je zoo nijdig gegroet, heb je zoo leelijk gekeken, dat ’k ’r verlegen van werd.

Van Dalen. D’r kijken ’r meer leelijk op ’t oogenblik — as ik ’t dan nie achter uw rug doe, bin *k misschien de kwaaiste nie.

Bronk. Nee, hij meent ’t zoo slecht niet.

Nansen. Ga ’r bij zitten.

Van Dalen. Nee, ’k blijf liever staan, ’k Mot ’r zoo weer van deur.

Bronk. Onderweg heeft-ie me *n vreemde geschiedenis verteld, Nansen — van ’n juffrouw en ’n kind en van.... Wat is dat allemaal ?

Nansen. Welke vréémde geschiedenis heb jij verteld, Van Dalen ? Daar wou ik ook wel van profiteeren.

Van Dalen. Meneer de pastoor hoeft me nie zoo an te blaffen — ik hei gelijk — en wiè ’k ’t oververteld hei — Klitze en Steen — Nagtegaal èn de koster, die vielen me allemaal bij.

Nansen {gestreng). Wist jij de pastorie niet meer te vinden ? Móést ^Jt achter me rug* ?

Van Dalen. As ’k ’m nie had weten te vinden,