Uitkomst

Jan (na gulzig geslokt te hebben). Hè! Hè! ’k Wou da-’k as de zwane op de vijver van ’t Parrek lee, dan slurpte ’k me buik vol da’k as de buurvrouw zoo dik wier (een stilte). Daar gaat de bel van de winkel weer. „Geef me d’r van de twaalef” ... ’k Wou dat ik d’r een had____

Jacob. Om in je broek te doen, jö!

Jan. Hü! ’k Hè vroeger de zwaarste endjes gerookt!

Jacob. Hak maar op, jö!... Van wie z’n cente ?

Jan (vroolijk). As vader ’n endje liet slonzige, hèhèhè! — en van de straat hóópe!...

Bet. Hèhèhè! Lekker!

Jan. As je ’t boveste blaadje d’r af plukt smake ze best — enne as ze ’r te lang op gelurkt hebbe, stop-ie ze in ’n pijp van ’n cent____

Bet. ’k Had ’t motte zien ondeugende jongen!

Jan. Pieng. Pieng. Nou het-ie z’n twaalef om ’n dubbeltje... Zit jij te pruime, Jacob?

Jacob. Ja, jö.

Jan. Dat zou ikke niet motte. Slik-ie dat in — die smurrie van de tebak?

Jacob. Ja, jö (een stilte).

Jan. Pieng. Pieng. Weer een. Hij verkoopt ze maar, hè? As ik in segare dee, verkocht ’k énkel stink-stokke — allemaal dezelfde — en de eene gaf ’k voor

32