vier en de andere voor vijf en voor zes en voor zeven — ze merreke d’r toch geen mieter van!
Jacob, ’k Zou bij jóü motte weze....
Jan. Pieng. Pieng. Geholpe is-die. Gistere is-ie drie en veertig maal overgegaan — eergistere zes en zeventig keere____
Bet. Hoe zoo’n kind ’t onthoudt....
Jan. ’k Heb toch niks anders te doen....
Bet. En de prenteboeke die Riessie je te leen het gegeve ?
Jan. Ken ’k droome! Wil je d’r is hoore?
Bet. Nee — je maakt je te moe op de nacht____
Jan (terwijl Bet en Sien kousen stoppen en Jacob 'n beitel aanzet). Lang, zeer lang geleje woonde d’r in ’n ver, vreemd land ’n machtige koning. En die ze peleis blonk van ’t goud. As ’t feest was droeg-ie ’n jas van purper met allemaal diamante. En z’n troon was van diamante en z’n kroon was van jeweele ... Benne die duur, moeder?
Bet (moeilijk door 'r tranen sprekend). Wat, kind?
Jan. Of diamante duur benne?
Bet. Ja, jongen.
Jan. Huil je, moeder? Werom huil je?
Bet (zich inhoudend). Ik huil niet, gekke jongen----
3 33