Bet. Leg nou dat mes neer — je ben ’r pas ongelukkig door geworde — je komt ’r niet door...
Jacob (driftig het mes tegen den grond smijtend). Daar dan — ’k kan ’t wel met me klauwe af____
Bet (de bovendeur sluitend). Nee. Je gaat ’r niet uit... Wees jij nou de wijste... (fel tot Sien) Bè-je in je schik? Ellendeling van ’n meid! Ongeluk breng-ie an!...
Sien (angstig). Heb ik die vent besteld?
Jacob (de trap af komend) ’k Laat ’t voor jóu — de snotneus — nog niet droog achter z’n oore... (raapt 't mes op). As ’k je met ’m zie, komt-ie niet gaaf uit me klauwe... (zit weer aan de werktafel).
Bet (door den kier loerend). Kijk ’m afzakke, de schooier... (de trap af en fel tegen Sien). Da’s de laatste keer! Dat mot nog is gebeure. Afspraakies make hier voor ’t huis ...
Sien (angstig), ’k Weet nie eens wie d’r stong! Hoe ken ’k dan ... ?
Bet (feller). Dat lieg-ie! As ’k je niet tegenhiew, was je na buite geloope.... Hou je bek: ’k geloof
je geen woord Bij God, ’k wor d’r angstig van____
Dat neemt ’n faliekant einde met jou Heb-ie
niks om hande? Benne je vader z’n kouse klaar...? Veruit! Nieuwe voete anbreije! (Sien begint mokkend te breien. Een stilte. Jacob’s slijpsteen snort).
Jan. Je had ’m op z’n ooge motte timmere, Jacob! As je ze ’n pomp in d’r maag geeft of ’n puist voor
30