Jacob. Je geeft ’m ommers hier an — en dan zal d’r ’n deuk in weze — dan zal-ie minder glad in z’n nest legge — ik leg wel vier maande voor hem op de grond, goddoome... (springt van het bed, smijt touw en takel in den hoek bij de trap).
Sien. Toe maar! Mot de takel stuk?
Thijs (op de trap). En waarom ben jij niet na de febriek?
Sien. Waarom? ... Omdat we ...
Thijs (ongeduldig). Omdat we!... Omdat we!... Is ’t alweer mis?
Sien. As je ’t zoo wéét — wat vraag-ie dan?
Thijs. Ik waarschouw je as d’r wat gebeurd is!
Sien (onverschillig). Hoor! De paar cente die ’k verdien — (even oplevend) wié het ’r in de laaste tijd alleen ingebracht? — worde me met ’n snauw af-genome! En as me met z’n alle ’n middag vrij neme om de koningin te zien rijje, krijg je ’t op je brood of je van de straat opgeraapt ben! Me zorg, hoor! Tot ’t me de keel uithangt...
Thijs. Bè-je met z’n alle vortgebleve ... ?
Sien. Dat zeg ’k toch ...
Thijs. Zonder te vrage ...?
Sien. Laat-ie ’r wat tege doen !..
Thijs, ’t Is goeie ...
Sien (opvliegend). Wat is d’r goeie? Mot ik spelbreker