Uitkomst

Jacob {norsch). Droog zand. Vooruit maar! (bost een

poos voort). Verroest, komt ’r geen end an?

Thijs (wiens voeten en broekspijpen alleen zichtbaar zijn). Zee je wat?

Jacob. Of d’r gedorie geen end an komt?

Thijs, ’k Zal maar ja zegge — anders krijg je ’t wéér op je heupe — ’k versta geen woord ...

Sien (bij de tafel ’n kous stoppend, schel:) Of ’r geen end an komt, vader, vraagt-ie!...

Jacob. Of-ie ’t zoo niet gehoord het!...

Thijs (op de knieën, het hoofd door ’t raam stekend). Wat smoes jij toch? Denk je da’k luistere ken met die herrie op straat?... (tot Sien verwonderd). Jij hier?

Sien. Nee — ’n ander!

Thijs. Werkt de febriek niet vedaag ?

Sien. De febriek ja — wij niet, hahaha!

Jacob (tot Thijs). Blijf nou niet op de lijn legge, vader!

Thijs (opstaand, grommend), ’t Is ’n merakel, ’n gedonder van de andere wereld ... Daar komt de takel! Pak an____

Jacob, ’k Ken ’r niet bij. Wacht! (stapt op ’t bed).

Thijs. Mot je met je vuile poote op de deken stappe! Is d’r geen trap?