Vuurvlindertje

„Mot je daarom huilebalken ?" vroeg tante Toos, over de snikkende rug van de jongen heen, en meteen stapte ze halfwege de gang in, om te zien wat de twee in de voorkamer, die ze zo niet kon waarnemen, uitvoerden. Maar 'r was geen gevaar, want Ko stopte 'n verse pijp bij 't potkacheltje en Friedel, die toch nog bleef plakken, was met de advertenties van de krant bezig.

Toen praatte Jo an één stuk door, en hij had 'n armzalig snuit met de roodbehuilde ogen, zonder bril voor de saamgegroeide zwarte wenkbrauwen.

„Me nicht wil 'm niet zien,” klaagde-ie : „die z;eit dat as-ie an de deur komt, ze 'm met de politie laat weghalen — die heit mijn boeltje al ingepakt, alles bij mekaar —- die wil dat ik morgenochtend ophoepel. Ik ben bang voor me vader 1 Ik ken me vader niet meer I Ik wil me vader zélf ook niet meer zien 1 Ach lieve juffrouw, wat mot 'k nou ? .... Ik had 't zo goed en nou weet 'k niet waar 'k mot blijven . . .

Daar zat me nou zo'n lijsbet van 'n lummel, met al aankomend dons onder z'n neus en 'n praats van de andere wereld, as-ie met Koert over oh-wijsheid uit boeken an 't doorslaan was, daar zat me zo'n kind van 'n vrouw in 't kraambed gebleven, en beet op z'n roetzwarte zakdoek, om z'n gesnik door de anderen niet te laten horen, en dat enkel om de narigheid van 'n vader, die drie jaar in Leeuwarden gezucht had, en 'r zich 'n feest van maakte, eindelijk z'n enige zoon terug te zien. Tante Toos keek de brief van 42/6693 nog even in, en omdat ze vóór gelukkig bleven koppen •—- hoe langer hoe beter 1 —- sloot ze 'r

89