Vuurvlindertje

te nissen van de avond. Kobus hield z'n eeltige vingertoppen binnen z'n mouwen, of-ie 'n oorlogsinvalide was — Jo verstopte z'n afgebeten nagels in z’n broekzakken — en Koert, die enkel met grote ogen, zonder 'n woord te spreken, 't zonne-snoetje van de zeventienjarige, as ze niet op hem lette, zat te bekijken, ging met 'n foefie de keuken in, om z'n handen 'n beurt te geven en de bezwaarlijkheden onder z'n nagels met 'n tand van 'n keukenvork, 'n pijnlijk-degelijke beurt te geven.

Toen tante Toos bij half-twaalf boven kwam, lei Leentje angekleed op 't bed te slapen. Ze had 'r verdriet, dat zij 'r niet bij mocht wezen, hartstochtelijk liggen uithuilen.

73