Wat niet kon - en andere verhalen

Jammer dat ze ’t niet gelezen had, waar-ie bij was. Verroest, wat wouen ze van fröbel-methode . ..? Fröbel... Fröbel... Nee hoor! Wat ’n kouwe drukte voor nog geen drie gulden in de week. Ze zou ze zien ankommen! En nét as ze gezeid had — ‘onnodig zich zonder goede getuigen aan te melden’...

Goeie getuigen! Jawel. Ze mosten in de buurt na ‘moe’ d’r relaties informere ... Die d’r naast was beter... ‘Terstond — bij een zieke dame op leeftijd — in de buurt van Hilversum — een beschaafd meisje van onbesproken gedrag ...’ Vraag wat die zieke dame ’r mee te maken had, of je gedrag al of niet besproken was — en in de buurt van Hilversum — nogal niks, om de nagels van je vingers te kluiven ...!

Geduldig bleef ze wat-ie angestreept had lezen, tot ze door ’t weerlichten buiten opgeschrikt werd. ’t Most ver wezen. Donderen hoorde je niet — om de haverklap leek ’t plaatsje met de blinde muur en ’t klimop door ’t venster binnen te schieten.

Angstig — bang voor onweer was ze van ’r vroegste ja-ren geweest — borg ze ’r schaar en ’r zilveren gesp, die op de tafel slordigden, in de kast. Wat blonk haalde an. Dan, ge-drukt-ademend, traag van willoosheid, als ze meer op de late nacht was, lei ze ’r handen op ’t kozijn, terug-schuwend als ’t licht wilder ’t plaatsje intuimelde, sloot de ogen tot ’t voorbij was. Lang stond ze ’r niet. De wind, in ’t beklemmend donker opgestoken, kolkte zo nijdig tussen de muren, dat de dikke blaren van de rabarberplant de stengels beruk-ten — als ’t vleugelgeklepper van ’n kwaadaardige vogel de kiezelsteentjes verschoven.

’n Ouwe krant door ’t schurend geweld gegrepen, zwol tot ’n buil, besmakte de kippenren, onthutste de haan, die ineens zo schril en zo schor in ’t leghok schreeuwde, dat ze ’r ’n hartklopping van kreeg, ’t raam met een bonzende stoot neerhaalde.

2 6