Wat niet kon - en andere verhalen

’n weertje om te zoenen — en van af ’t ogenblik dat ze in de elektrische waren gestapt, ’n gezanik, ’n blikke-domi-neestoontje, ’n telkens op ’t zelfde neerkommen, dat je ’r spijt van kreeg niet bij Carmen en Anna thuis te zijn gebleven.

’t Was ’n hartelijke vent, ’n góéie vent, ’n jongen met ogen zo trouw as ’n hond — en houwen dee ze werachtig van ’m

— z’n centen, nou, nou! — maar as-ie een bui van ouwbak-ken koekedeeg had as vandaag, wer je ’m zat!

Nou niks zeggen — as ’n kalf luisteren ...

Net as ze dacht — daar kreeg je ’t nieuwe kapittel...

°k Wou dat je is eindelijk ’n tikkie verstand kreeg, Lee — ’k ben niet enkel voor me genoegen met je na Zandvoort gegaan — nee, niet énkel voor me genoegen ... ’

‘... Ik wel...’

‘Ik niet — ’k wou met je praten ... ’

‘As ’k dat nog niet wist! Je had middernachtzendeling motten worden, jij ... ’

‘... Geef nou niet zulke antwoorden — ’r is niemand die ’t zó ernstig met je meerit as ik. ’r Is niemand die zó van je houdt. Nou lach je — vanavond bier je weer — zoas je ’t de laatste maanden zo dikwijls heb gedaan. Ik laat je niet na de verdommenis gaan. Daar zal ’k tegen véchten ...’

‘Zou je de rest niét liever vertellen na de halve biefstuk

— met ’n lege maag luister ’k half ... ’

‘... Nee. Hier kunnen we babbelen. In ’t koffiehuis ben je niet vrij.’

‘...Jij mot me weer meenemen! In plaats iemand op te vrolijken, doe je niks as klessen, gebed zonder end! Of je ’r veel of weinig woorden over vuil maakt, en of je as ’n doodgraver na de wolken kijkt — ’r is niemedal an te veranderen. Jij bent ’n armoedzaaier en ik doe ’t niet voor me lol... Schud ’n wonder uit je mouw — ik maak me niet moeilijk ... ’

’r Hoedepennen had ze door ’r panama gestoken, en met