Het zevende gebod

81

Peter. Alle gekheid op ’n stokje: Lotte en ik hebben mekaar vrijwillig genomen — we blijven vrijwillig bij mekaar. Zij houdt van mij. Ik van haar. Waar zit nou jouw gewéldige realistische klem ?

Bart. Primo bewijs je met één voorbeeld niks. Secundo deugt je voorbeeld niet. Ik laat in ^?t midden dat je vader geen toestemming wil geven omdat z’n eer van rijkgeworden graanhandelaar ’r mee gemoeid is — ’k laat ’t heele geval in ’t midden, ’n geval is nooit ’n uitgangspunt — Lotte is één van de oneindige reeks afhankelij-ken. Zoolang jullie van mekaar houdt, merk je ’t niet — zoodra jij breken wil...

Peter. Daar denk ’k niet an ...

Bart. Jij niet — andren wel. Probeer je een van tweeën los te scheuren! Doe jij ’t, dan staat zij op straat — mét d’r boterbriefje of zonder boterbriefje — dan kan ze bij familie of vreemden om eten gaan bédelen — of hengelen naar ’n nieuwen meneer — öf banen ...

Peter. Nou! Nou! Nou!

Bart... En wil zij uit de klem — dan weet je ’t gevolg. De goddelijk-mooie wereld heeft een kléin gebrek — dat ’r arbeiders en dat ⁷r vrouwtjes zijn. Je zit ’r mee opgescheept.

6