Het zevende gebod

48

geheele familie zijn Belgen — maar iek resteer hier al zoo lang, dat ’k-kik ’t Vlaamsch klappen allangs verleerd ben. (een langere stilte) Mijn wijfke dat is ’n Hollandsche.

Ant. Ricaudet. (druk-verleg en) Non dat sou ’k segge — as je sefen en feertig jaar in Holland woont — dan sal je wel ’n Hollander weese. (een stilte) Daar heit u nou me fader dat was óok ’n Hollander (een stilte) Seg is liefeling je siet ’r pipsies uit. Kom-ie wel genoeg op straat ?

Ricaudet. Awèl, ze ziet ’r goed uit — ze wordt struis, (een nieuwe stilte) We derangeeren u toch niet?

Peter. O nee — héélemaal niet.

Ricaudet. Anders zegt ge ’t maar, zulle — sans gêne — dan gaan we seffens, (een stilte)

Peter. Beroerd weer vandaag.

Ant. Ricaudet. Seit u dat wel. Soo’n motregen is ’t belapperste wat je heppe ken.

Ricaudet Als ge mijn opinie vraagt heb ’k-kik veel lievers dat ’t kraakt van de vorst.

Peter. Ja, voor December is ’t wel zacht.

Ricaudet. (druk) Zacht, mieneer — wij branden bijkans geen stoof — ’t is bij lange na geen winter.

Ant. Ricaudet. Nou soo’n harde winter sal je