Het zevende gebod

42

af! . . . (Schel) . . . Toe — ik verzoek je — ik verzoek je vrindelijk — hier heb je me laatste gulden — toe, sta op . . .

VIERDE TOONEEL.

De vorigen. Antoinette Ricaudet.

Ricaudet. Wat heb ’k oe gezegd? Uw mama.

Ant. Ricaudet (ratelend). Wel soo! Wel soo! Nou je ben aardig, hoor. Soo’n liefhebbende dochter mot’r nog gebore worde. Breng kindere groot — smoor se in de wieg — dat hei-je voor je dank. Je moch je waarachtig wel schame. Heb’k je ooit’n stroo in de weg geleid? Nee maar nou mot je ⁷t; sègge ... en niet staan as Piet-Snot. As’kje ooit ’n haar van je hoof gekrenk heb — dan mag ’k lijje dat onse liefe heer me op staande voet raag late doodsitte . . .

Ricaudet. Awèl moet ge daarom grijzen?Doe dat in uw vrije tijd . . .

Ant. Ricaudet. Ach leg niet te klesse — ’k kan ’t niet uitstaan!

Ricaudet. Sta ’t dan in ...

Ant Ricaudet . . . 'n Meid van twintig jaar die je soo veringeloort . . . Stuk ondank! En wat