Het zevende gebod

41

vinden oe toch wel (opent de kast, ruikt aan ’n flesch, schenkt zich een glaasje in) — ’n fijn pruuverke! Daar zou ’n dood oud wijf op karnaval ’n cancan van slaan, (schenkt zich' n tweede glaasje in) Zoo’n dozijn fleskes kende-gij me Zaterdag veur m’n naamdag sturen. — Weet ge bijgeval nie-meer dat ’k Zaterdag jarig ben?

Lotte. ’k Feliciteer je! — Heb je genoeg?

Ricaudet (valsch). Genoeg? ’k Bedank verders voor uw snert! D’r zit geen drupske meer in. Sakkerbleu, wat ’n armoe! Mijn dochter de maitresse van een student zonder cent. Awèl, ik ben content. Hahaha! Die mariage is zoo schoon, dat de rijmpkes van zelf kommen — nom de domme!

Lotte. ⁷t Spijt me voor je dat ’r hiér minder te halen valt.

Ricaudet. Te halen! Ik gleuf dat ik beters doe met oe wat te brengen. Me mazat is schooner gemeubileerd. Uw vorige entreteneur — a la bonne heure! Dat was ’n-n chice vent. (neemt z'n hoed af.) Mijn saluu! Die had wat an z’n botte. Daar zat vliesch an. Ge kost toen uw bullen an ’n iedereen laten zien — en nou ...

Lotte. God, god — Kom ’k dan nóóit van ze