Het zevende gebod

27

Dobbe. Dat heb ’k! Dat heb ’k! (grijpt een pakpapieren in z’n binnenzak) Schoonschip heb ’k gehouen. Jij vervloekte kwajongen! Z’n ring, z’n horloge . .. En gedroogde bloemen! Marsch! (smijt ze in het vuur). En d’r portret! Marsch! En nog ’n portret 1 Marsch! ’t Is niet waard verbrand te worden.

Peter, (driftig). Ik verzoek u dat niet te verbranden — dat behoort haar — daar heb ik geen recht op ....

Dobbe. Jij verzoekt,... (maakt de beweging),

Peter. Vader! ... .

Dobbe. Marsch en marsch en marsch! . . ..

Peter. Goed. Ga uw gang.

Dobbe. Lötte, Lötte. M’n schoondochter heet Lotte. (kwaadaardig) Opgeraapt van de straat. Maar uit hoor! Radikaal uit! Je blijft thuis of je gaat naar Groningen, ’k Had je samen motten treffen! ’k Had je moeten verrassen met die slet. Om je ooren zou ’k je geranseld hebben ! ’t Portret van z’n moeder en ’t portret van ’n slet naast mekaar! (snerpend) Geluk heb’k in m’n trouwen. Drie kinderen dood en een die van d’r man wegloopt om ’n kleinigheid — om ’n klap. En ’n jongen — ’n jongen die je vertrouwt — die vergooit zich. Als ^r wat nadenken in jouw kop