15
verwijt dat ’k om ’n klap — o, om ’n klap! — van m’n man ben weggeloopen — en ach, jongenlief, met de ooievaar is ’t gedaan — voor altijd gedaan ....
De jonge pastoor, (vriendelijk) Dan moetje dubbel houen van de kinderen van anderen — hoor je?
Gaaike. (luisterend) Wil je nog ’n bittertje?
De jonge pastoor. Merci.
Gaaike. Heb je nog kouwe voeten?
De jonge pastoor. Nee, lieve meid.
VIERDE TOON EEL.
Moeder Dobbe, Gaaike, De jonge pastoor.
Moeder Dobbe. Bij half zes. Ze komen niet.
De jonge pastoor. Heb je die zelf gebakken, moeke?
Moeder Dobbe. Een rijksdaalder uit me zak — als dat éen huishoudster kan.
De jonge pastoor. De mijne kan ’t zeker niet.
Moeder Dobbe. Wat kan die dan wel? Nog met fatsoen geen visch koken.
De jonge pastoor. Vergeef je zoo’n paar rooie graten dan nooit? (Er wordt gescheld) Ah!