Gaaike. O — goddank ze zijn dood.
De jonge pastoor. Gaaike!
Gaaike. Toe — ga ’r niet op door. Wat heb je ’r an? Je legt ’t verkeerd uit, Jozef.
De jonge pastoor (na een zwijgen), ’n Paar maanden geleden kwam ’r ’n vrouw bij me — ’t zelfde als bij jou — alleen ze was korter getrouwd. Hij had ’r — geslagen. Ze wou van ’m af — ze had getuigen ...
Gaaike. (glimlachend) Ik had ’r geen...
De jonge pastoor ... Jij had ’r geen. Toen heb 7k lang met ’r gesproken.
Gaaike.. . En ze hiéld van ’m — en ging naar ’m terug ...
De jonge pastoor (knikt) ... En? — Jij hield van hem. Is :r méér voorgevallen? Antwoord nou! Morgen ben ’k weg — zien we elkaar wéér in geen tijden. Je sprak daar zoo wrééd van Lientje en Samuel...
Gaaike. O nee ...
De jonge pastoor. Nee? — (vriendelijk:) Heeft je ziekte je zoo hard gemaakt?
Gaaike. M’n ziekte ... Ik ben niet hard. Straks nog wou moeder schimpen. Dat wil ik niet. Kijk