Het zevende gebod

Lotte. En of ik ...

121

Engel, (lief) Kom ü nou bij mijn ’n kommetje koffie drinke. ’k Heb maar geseid dat u al wég was.

Lotte. (suffig) Dat ’k wég ben?

Engel. As u nou in de keuken komt dan sal ’k ’t u vertelle. Hij vroeg al op de trap: is dat mènsch d’r nog? — toen sei ik: welnee énkel d’r koffer. En toen heb’k se soo lang inde kamer van meneer gelaten. Kom u nou gauw mee.

Lotte. Is z’n — vader 'r?

Engel. En wat ’n bullebak! . . .

Lotte. En — z’n móeder?

Engel. Heelemaal in de rouw en s’n suster ook.

Lotte. O god — ’k zou zoo graag blijven ...

Engel. Dat kan u strakkies weer — as se weg sijn — se logeere hier toch niet! Kom nou! Vooruit nou! U mot ’t sèllef wete ...

Lotte. Ja, dan ga ’k mee.

NEGENDE TOONEEL.

Dobbe. Moeder Dobbe. Gaaike. Engel. (Het tooneel blijft eenige oogenblikken ledig.)