Het zevende gebod

114

Engel. Sijn portret en lommerdbriefies!... ’n Arme weduwe oplichte! Hup d’r in! Geef u mijn is an! Hup! (smijt het goed van den stoel in den koffer.) Hebbe is hebbe. ’k Sal d’r ’n handje hellepe pakke. Ja — geef u maar an. D’r mantel ook en d’r hoed ook. Soo. Dat heb ’k ’m is netjes geflikt. Poppetje gesien kassie dich. (sluit driftig den koffer.) En knap wie de sleutel uit me poote krijgt!

VIJFDE TOONEEL.

Lotte. De vorigen.

De juffrouw-van-een-hoog (verrast). Och juffrouw — u mot me niet kwalijk neme — ’k ben toch soo begaan — ’t is alsof ’t me eiges is .. (geeft een hand — krabbelt naar de deur — af.)

Lotte. (bij de kachel, suffig). Dank u.

Engel, (verlegen-vrindelijk).. ’k Ben voor u an ’t pakke ge wees (stilte). Sal ik u nou ’n boterhammetje brenge met ’n koppie koffie? Nee? Mensch, je heb nou al in geen vijf dage gegete. Dat hou je niet uit.

Lotte. Nee, nee.

Engel. (lievig) Sijn vader komt niet. (stilte) Verstaat u me niet: sijn vader verdraait ’t.

Lotte. Da^s — wèl ’n geluk ...