Het zevende gebod

115

Engel. (bits) Ja maar nou vraag ik u — sooveel verstand heit u toch ook — met lameteere kom je de wereld niet door — hoe mot ik nou me eente beure ? . .

Lotte. (haalt de schouders op) Ik .. Ik....

Engel, (ingehouden-woedend) Da's toch ... Da’s toch .. . ’n Boekie van bij de vijftig en ’t bedde-goed ... Of u daar nou sit en naar ’t vuur kijkt... En of u nou uw mond houdt...

Lotte. ... Ik ben ... zoo moe ...

Engel. Ja — dat gloof ’k wel. We sijn allemaal moe. (snerpend) Maar nou kort en bondig

— d’r gaat niks me huis uit — geen speld of ’k mot me cente hebbe. U heit me d’r ingeleid! IJs hale en eiere hale — as ’k ’r over denk — dan

— dan — ’t Is godgeklaag!... ’t is om je hare uit je kop te trekke.

Lotte. Goed — goed ...

Engel, (snauwend) Goed ? Een ding sal ik u segge: u komt nog is van ’n slechte reis thuis — sóó gemeen als ik ’r ingevloge ben! Soo... (driftig af).