Het zevende gebod

93

’m met    z’n heele    familie, u rukt ’m    uit z’n studie.

Is dat    hóuden?    En    — wat érger is — u die

meer levenservaring kunt hebben — moedigt ’m aan, houdt ’m zoo stevig mogelijk vast, terwijl u wéét dat u door en door slécht handelt....

Lotte (angstig). Slecht? ... Waarom slecht? . .. We hebben ’t arm. Dat’s niet mijn schuld .... Ik wil    niks voor    me    zelf. Zoo pas    — heb ’k —

heb ’k    m’n horloge    nog naar de    lommerd ge

bracht ....

De jonge pastoor. .Slechts omdat iemand met üw verleden wéét — weet, herhaal ik — dat ’r nóóit van een érnstige verhouding tusschen haar en ’n eerlijken jongen die niet van haar godsdienst — (met nadruk) én niet van haar stand is, sprake kan zijn.

Lotte (schuw-op-schreien-af) .... Peter heeft me toch z’n woord gegeven en — ik heb ’m alles gebiecht.... alles.... En over godsdienst en stand praten we niet....

De jonge pastoor. Z’n woord — ’t woord van ’n kind. Foei. Leeft uw vader nog?

Lotte (angstig). Ik kan ’t niet helpen dat-ie zoo dikwijls hier komt....

De jonge pastoor. Hier? Komt uw vader hiér?