32
nieuw klagen, snikken, jammeren. Zoo’n ellendeling van ’n jongen! Zoo’n judas om haar de doodsstuipen op 't lichaam te jagen! As ze ’m tusschen ’r handen kreeg sloeg ze 'm mors.,. Dan even later, toen de matroos de gevaarlijke buitensporten te pakken had en de linten van z’n muts als wimpeltjes klepperden, zakte ze met ’t hoofd in de handen en riep God en de Heilige Maagd an en kermde en glee van de bank buiten westen.
Ze kwam eerst weer bij toen de matroos, die Dirk as 'n vrachie an z’n riem had gebonden, behouden met ’t kind op den goddelijken beganen grond terug was en den jongen bij ’n lekker hoeraatje 'n pak voor z’n broek gaf.
Dagen lang mocht-ie niet in ’t plantsoen. En toen-ie ’r eindelijk weer kwam, zei-ie an de officieren Guus, Jo, Jan en Wim, dat ’t f ij n was geweest en dat as die smerige wachter niet zoo ineens voor den dag was gekommen, hij op z’n dooie gemak na benee geklauterd zou zijn.
En ze keken met snuiten van plezier naar de vlag die nog altijd in top hing.