Het pantser

74

we met acht bataljons voorwaarts — soms ging ’t over open terrein in tirailleurslinie — ja, schenk nog maar is bij — ’k verzeker je, dat m’n bee-nen haast te moe waren om te dansen — niet zooveel elixer, Stam — kerel, je vergiftigt me! .. .

Hoek. Vóórverleden jaar ben ’k ook zoo eens opgerukt tegen de artillerie van den vijand, ’t Granaatkartets vuur was gewoon overweldigend -- maar ze konden ’t voortrukken niét beletten. Met twee compagnies schoten we op ’n afstand van 600 Meter... D’r verliezen waren zwaar. Over open terrein moesten ze terugtrekken — Als je mijn meening vraagt: ^Tr worden vèel te weinig manoeuvres gehouden ...

Brand. Tja — ’t kost gèld . . .

Hoek. Geld! Geld ! ... Als Oorlog z’n tanden liet kijken an de embêtante bezuinigers in de Kamer. ..

Stam ... Daar heb je . ,.

Brand (tot Mart). Kom binnen, meneer — Nee, ga liever zitten, meneer. In presentie van je vader en van je aanstaanden schoonvader, wil ’k liever niét den toon anslaan, die bij een zoo vèrregaand vergrijp tegen de discipline gepast zou zijn. Wat te duivel, meneer, heeft je van morgen bezield? (klopt met de hand op tafel)