Het pantser

60

Frans... Vroeger wèl. ’r Zijn al héél wat arbeiders op die manier vermoord.

Martha. Vermoord ! . ..

Frans. Over de heele wereld — ja.

Martha. Dat zijn dingen... u geeft ’r zulke bizondere namen an ... U gebruikt zulke groote...

Frans . .. Woorden . ..

Martha . . . Ja, wóórden — want op die manier zou ’k pa, die vroeger ook eens - foei, meneer Berens, wat vind ’k dat akelig en oppervlakkig geredeneerd...

Frans... Dat zeggen ’r mèer met u, juffrouw — zonder na te denken over wat morgen ⁷n vrèemde sabel kan doen. Maar ’n oorlog is akeliger èn gemeen — ’n oorlog is menschen overleveren an ’n dollen bloedhond — ’n oorlog is ’t Récht van den geraffineerdsten Moordenaar — en wij — och ik ben onschuldig — dragen met verrukking ’t symbool — ’t glimmend symbool...

Martha. Dus ü wou ons wèerloos maken ? . ..

Frans. Weerloos? Denkt u nou wérkelijk dat als verstandige menschen ’n vogelverschrikker in ons hollandsch tuintje zien — dat ze dan an de haal gaan? — Wij doen als ’n bange struis