Het pantser

■f

24

ons hoofd — om V màchtiger uit te zien — wij loopen met ’n end ijzer op zij — wij marcheeren als idioten achter ’n ander an, die op ’t vel van ^;,-n kàlf trommelt — wij kwaadaardige kalven ...

Frans. Baantjes, baantjes, beste jongen — Màar

— Hiet je verlof — als je je voelt als kwaadaardig kalf, is ’t nog geen reden — om — 0111 je van kant te maken ! Hahaha !...

Mari . . . Als je alles wist .. .

Frans. Vertel op! ’k Zit ’r voor. Als je’t kwijt ben ...

Mari. Vertellen?... Zie jij kans te vertèllèn hóé je verliefd raakt — jij, hoe ’r ineens in je leven, haast zonder overgang, ’n débâcle begint? Van 111’n vroegere godjes staat ’r niet één meer. ⁷t Is ’n fameuze ruïne geworden, ’n ruïne an alle kanten. En terwijl je ’t leger, de heele ramp van mannen die geëerd zijn, niks doen dan brutaal opeten wat àndren voortbrengen, begrijpt, daaglijks scherper ontleedt, zit je vastgenageld an je uniform. Vastgenageld ! Heb ’k in Alkmaar, in Breda iéts geleerd, om ’n beter, fatsoenlijker beroep aan te pakken? — Neè, nee, Frans! —Kijk 111e maar an — hier zit ’n tweede luitenant, vier maanden gelejen benoemd — hij heeft geen cent

— z’n vader heeft geen cent, buiten z’n pensioen