Sabbath

SABBATH.    5'7

maal van den Sjabbes en zoete bede tot God.

Bekkie, bukkend naar deur van den oven, die uit was gegaan, nam de soep uit ’t donkere gat, lepelde op, éérst ’t bord voor tante Serre. Maupie zei brooge terwijl, woordjes brabblend, als in snelle gekauw op te heeten aardappel. Puntje van gallebrood snee-die in vieren, duwend elk stukje in ’t zout, oogjens in knippend gemijmer. Uit warme Zelik-hand nam Maupie zijn brok, neuriënd mee, kijkend in kwijning naar Serre’s bord en Bekkie’s hand bij den oven. Dan ging Zelik’s barmits-webeker rond met den wijn dien Bekkie getrokken, nam elk een slokje, Bekkie het meest omdat die het restant kreeg. Zelik smakte met proevende lipjes, tuk op het zoet, Maupie slobberde soep.

„Fijne zoep, zoep om duizend jare van te leve,” schrokte hij, ’t hoofd diep op ’t bord, slurpend voorzichtig door tuit van zijn lippen, wat vinnig geschurk in den lepel dee proes