Sabbath

56    SABBATH.

drukte het hoofd door ’t barstig gebos van het haar, zwart en dik, aan de slapen lichtlijk gepeperd door haartjes als witgaren-pluisjes. Zelik, aan zijde van deur, roodzweetend, trèkloos gezichtje, had glimpjes goud in de rossige baardjes. Perreltjes zweet krielden op ’t voorhoofd, om vleugels van mopneus, tusschen en om roode sproetspetten.

Licht scheerde scherp langs de hoofden, op den bandeau met den scheidweg, op ’t zwart fantasietje, op hoogen glimhoed van Zelik. Overhemdsmouwen der mannen hoekten op ’t wit van de tafel naast ’t wit van de borden, roode handen op wit van het kleed, met niets dan de borden, de tinnen vorken en lepels, de messen, de glazen. Op schaal bolde bruin met korreltjes zwart het brood, zoutvat er naast en een dikke gele komkommer in schijven gerond. Laag loomde de zoldring op ’t bloemenbehang, plettend tezaam het gehijg van Zelik en Maupie, Bekkie en Serre, zoo ze waren bereid tot het