Sabbath

SABBATH.    5    5

Licht plaste fel op de hoofden, op zorgvol, pijnlijk gezicht van moeder, tanig onder ban-deau. ’r Oogen twinkten lusteloos-moe, staag overgleden door oogleên-gekap, oogleên-huif-jes opstekend als vale zonschermen in rimpel-straat. ’t Hoofd stond wat schuin in verdorring, te zwaar voor den dunnen vel-groeven-hals, mond in open gekwijn, zwarte wig, schuin kervend de kinbak, zoog met piepend gestoot heeten kamertjes walm. Boven witten geschijn van het kleed en ’t bord gul van rustigen glans, cadanseerde zwaklijk het hoofd op ’tlongen-beweeg, moe gelaat in versterving onder-schaduwd door perkamente halsslieren, als doode gehang van ouwe vleermuizen.

Over haar Maupie, handen gevouwen bij ’t licht van de lamp, glad van gezicht met bruinig gedrab aan den mondhoek waar sigaar had gesabbeld. Krachtige buigneus had toetsen van melklicht, lippen smalden in vrindlijk gepruil. Oogen vaagden in scheemring van hoedrand, zwart fantasietje dat nauwelijks